Pokojówka Marina, skupiona na swoich obowiązkach, pośpiesznie weszła do pokoju, aby dokończyć sprzątanie przed następnym zameldowaniem.

Rozejrzała się szybko, ale zamarła, gdy zauważyła znajomą postać na łóżku. Wydawało się, że to jej mąż przed nią, wtulony w ramiona nieznajomej kobiety. Byli tak pochłonięci sobą, że nie od razu ją zauważyli.

Marina stała tam, nie mogąc wydusić z siebie ani słowa. W jej głowie wirowały myśli – ostatnie późne powroty męża, jego częste wyjazdy służbowe.

Wszystko, co do tej pory było tylko podejrzeniami, teraz jawiło się przed nią w okrutnej rzeczywistości. Powstrzymując łzy, cicho zamknęła drzwi, zostawiając swoje dawne życie za sobą.