Dyrektor małej restauracji, znanej ze swojej życzliwości, zatrudnił kiedyś niemą bezdomną.

Wydawała się zupełnie beznadziejna: jej ubrania były zniszczone, twarz miała zmęczoną i nikt nie wiedział, skąd pochodzi.

Reżyser postanowił jednak dać jej szansę i zaproponował pracę jako zmywarka.

Kobieta, którą wszyscy nazywali po prostu Marią, pracowała od rana do wieczora bez narzekania. Mimo że nie mogła mówić, zawsze rozumiała, co należy zrobić i wykonywała swoją pracę z niesamowitą precyzją. Zespół restauracji szybko się do niej przyzwyczaił i z czasem stała się integralną częścią zespołu.

Minął rok i pewnego dnia, gdy restauracja była pełna gości, wydarzyła się nieoczekiwana sytuacja. Nagle jeden z klientów zachorował i nikt nie wiedział, jak mu pomóc. W tym momencie Maria nagle przemówiła. Jej głos był cichy, ale pewny. Zaczęła udzielać jasnych instrukcji, jak udzielić pierwszej pomocy i dzięki swoim działaniom udało się uratować życie klientki.